1952 : QAC001407A

Sea, bhí aithne mhaith agam ar an Athair Pádraig Ó Duinnín insna sna blianta deireanacha dá shael. shaol. Mar is eol dá lán, chaitheach chaitheadh sé muarchuid mórchuid dá shael shaol sa leaurlainn leabharlann náisiúnta, ina shuí aige ag bórd bord díreach laistig laistigh don doras láimh leis an gcúntar. An té go mbeach mbeadh aga aige ar éisteacht leis ansúd, ansiúd, is cinnte go gcloiseach gcloisfeadh sé eachtra éigin grínn grinn uaig uaidh gach aen aon uair dá mbuaileach mbuailfeadh sé an treó treo chuige. Mar, thúrhach thabharfadh sé siúd rudaí fé faoi ndeara deara ná nach túrhach dtabharfadh éinge éinne eile ach é féin fé faoi ndeara. deara. Is cuín cuimhin liom féin lá dár bhuaileas bhuail mé isteach sa leaurlainn. leabharlann. Bhíos Bhí mé tréis tar éis pé leaur leabhar a bhí uaim d’ordú a ordú ag an gcúntar, agus ghlaeig ghlaoigh sé i leith orm. Bhí iris ina láimh lámh aige, cóip de John O’Londan. O’Londain. ‘Féach air sin anois’ ar seisean, ‘féach air sin, nach ait é, nach ait é? Lag láidir, lag láidir’. Bhuel, b’ait liomsa cad leis a bhí sé ag tagairt, nó cad a bhí i ar siúl aige, ach nuair a dh’fhéachas d’fhéachas níosa níos ghéire géire air ar an rud a bhí á thaspeáint thaispeáint aige dhom, dom, sin é an uair a thugas-sa thug mise fé faoi ndeara deara cad é an ní a bhí ait agus cad é a bhí lag láidir? Cad a bhí aun, ann, ach scéal agus ainm an údair air a bhárr... bharr... L A G Strong, agus b’in b’shin é agam ansan ansin – lag láidir. ‘Sea, dar ndó’, ndóigh’, tá a fhios aig ag an sael, saol, cad é a dúirt an t-Athair tAthair Pádraig an uair úd nuair a ceapamh ceapadh Tomás Ó Deirg ina Aire Oideachais? ‘Cogar, airím’ ar seisean le duine éigin, ‘go bhfuil an t-oideachas imithe chun deirig deiridh anois’. Ach dar ndó, ndóigh, déarfá go mba do de thoradh machnaimh díomhaoin a thiocach thiocfadh nathaíocht don tsórt sórt san chun duine. Ach bhí an tAthair Pádraig chón chomh deisbhéalach traslabhartha san sin nár ghá dho dó aen aon uair chun machnaimh agus gur do de phreib phreab a thiocach thiocfadh an deisbhéalacht deisbhéalaí is feár fearr chuige. Ar ócáid eile, nuair d’fhiarhaig d’fhiarfaidh duine éigin de ‘Féach a Athair, cad is dó dóigh leatsa i dtae’ dtaobh foclóir úd O’Neill Lane?’. ‘Ó níl aen aon mhaith aun’ ann’ ar seisean. [sos] Thárla Tharla uair gur tugamh tugadh toghairm nó summons chun na cúirte dúiche do Mhícheál Ó Foghlú, fear a bhfuil aithne forleitheadúil forleitheadach aige ag lucht na Gaelainge Gaeilge air, agus fear go a raibh tau togha na haithne air aig ag an Athair Pádraig a gCraebh gCraobh a’ an Chéitinnig. Chéitinnigh. Ní cuín liomsa anois cad é a bhí á chuir i leith Mhichíl, ach ba rud éigin neafaiseach é ar aen aon chuma. Tráthnóna an lae úd go raibh Mícheál os cóir na cúirte, agus t’éis tar éis do teacht ón gcúirt, thárla tharla gasra beag a bheith bailithe lena chéile i Sráid Uí Chonaill, agus an tAthair Pádraig ina measc, agus Mícheál á insin insint conas mar do ghoibh ghabh leis sa chúirt. Ó Mathúna, nó Mahony, an giúistís a bhí aun ann arsa Mícheál, agus nuair do bhí an fhianaise a… a dtaebh dtaobh a raibh á chuir chur im i mo leith-sa cloiste aige, d’fhéach sé uaig uaidh síos go solamanta sollúnta ormsa arsa Mícheál, agus ar seisean, ‘Well, Mícheál Ó Foghlú, I’m afraid I’ll have to fall foul of you, by fining you the sum of one shilling’. ‘Agus, ‘cad duaraís-se?’ dúirt tusa?’ arsa an t-Athair tAthair Pádraig. ‘Faic’ arsa Mícheál, ‘cad d’fhéataing a d’fhéadfainn a rá?’. ‘Ah, tit tit tit tit tit’ arsa an t-Athair tAthair Pádraig, ‘chaillis ‘chaill tú do sheans’. ‘Canathaebh ‘Cad ina thaobh ná nach duaraís dúirt tú leis ‘Mahony thanks?’.